Murathan Mungan, Cenk Hikayeleri. Tam olarak ne zaman okumuştum, hatırlamıyorum. Kitabın bir bölümünde usta-çırak ilişkisinin derinliklerinde ne varsa çıkaran bir hikaye vardı. Burada ancak bir bölümünü aktarabiliyorum;

Çıraklığımın ilerleyen günlerindeydim artık. Ustama söyleyip söylememekte kararsız kaldığım duygular yüreğime ağırlık veriyordu. Ustamı kendime bir rakip, ya da kendi varlığım için bir tehlike olarak ne zaman hissettim, bilmiyorum.

Evet.

Bu ve benzeri vurucu kelimelerin kol gezdiği hikayenin sonunda, ustasının öldüğünü öğrenen çırağın kederini taa yüreğimde hissetmiştim.
İnsan bir kere çırak olmaya görsün işte, ustasından koptuğu andan beri onu özlemez mi hiç!