Anladım. Sonunda.

Yaşıma verin. Kusuruma bakmayın. Düşündüm, düşündüm, taşındım ve nihayet anladım : İşsiz güçsüz adam işi bu blog işi !

Günlük hayatın (ya da yaşamın, duruma göre) akışı varken, sevgilinle buluşmak varken, sinemaya/meyhaneye/tatile/arkadaşlara gitmek varken, nasıl zaman bulacaksın değil mi, yazmak veya okumak için...
Hele hele, zırta pırta e-postalar göndereceksin, cevap vereceksin, bloga yazı yazacaksın...

Amma velakin, işi olan adamın işi öte yandan : Haksızlık etmeyelim, gençsek örneğin, tek başımıza yaşamamıza yetecek bir para kazanıyorsak, Internete işten bağlanabiliyor olabiliriz. O zaman da işten güçten artan -o da artıyorsa- vakitte (ne hoş eşanlamlı sözcükler var biz ihtiyarlar için) halletmeye çalışıyor olabiliriz bu web, blog, chat vs işlerini...

Kızmayalım, bozulmayalım arkadaşlar bloglarımıza yeterince sık yazmayan arkadaşlarımıza. E-postalarımıza günlerce bakamadıkları, cevap yazmadıkları zaman hiç gönül koymayalım.

Biz işsiz güçsüz takımı, onlar gelene kadar sıcak tutalım odaları, pencereleri, blokları (ehhem). İstedikleri gibi tutamaz isek, kusura kalmayacaklardır : Hıdır, elimden gelen budur !