Bir insanı tanımakla başlıyor her şey. Sonra o olmak istiyor insan. Kolay değil tabi.

Yazının daha ikinci satırında kime ait olduğuna dair bir fikrim oluşmuştu bile. Yanılmamak güzel bir his. Bazan yanılmak da iyi gelebiliyor.

Nasıl oldururuzun cevabı, önceki kuşak reklamcıların sıkıntıları ile yeni kuşak reklamcıların sıkıntılarınının birbirini götürebileceği ortamlarda saklanıyor olabilir. Belki herkes ne beklediğini açık açık dillendirirse -ki bence burası enuygun ortamdır- uygun ortama giden yolu keşfetmemiz daha kolay olacak.


Evet, bir ajans diğerine benzemiyor. Reklam yazarı da var, metin yazarı da. O zaman herkesi istediği türden yere yerleştirelim, rahatlayalım. Yeter ki, metin yazarı reklam yazarıymış gibi davranmasın, ihtiyacı metin yazarı olanlar reklam yazarlarının zamanını çalmasın.

Ne dersiniz? Bunu sağlayabilir miyiz?