Uzaklarda ölmek!

Tuhaftır... Bir coğrafyada, birilerinin çocuğu olarak doğar ve o coğrafyanın sunduğu ne varsa, onu dünyanın en güzel ve değişilmez güzellikleri olarak benimseriz...

İster kum çöllerinde konaklayan bir Tuareg ol, isterse buzdan yapılmış indigo'sunda yaşayan bir eskimo...

Her yanına kumlar dolmuş çadırının ya da buzdan evinin mütevazı konforunu, sana beş yıldızlı otel bile sunamaz...

Uzaklardaysan, ruhu bedeninden bir bıçakla liğme liğme sıyrılıp alınmış gibi hissedersin kendini...

Dünyanın en güzel orkidesi bile, dağında bayırında açan hoyrat bir sümbülün ya da gösterişsiz bir Manisa Lalesi’nin ruhundaki çağrışımlarını estiremez...

Komşun Sülüman Ağa'nın kendi bağından koparıp getirdiği al benekli bir salkım üzümün yanında, dünyanın en donanımlı sofraları bile, tatsız tutsuz bir nevale gibi kalır...

En güzel, en ateşli kadınlar bile, sana o uçarı komşu kızının kaçamak bakışlarının ya da kalbini duracakmış gibi hissettiren acemi opüşlerinin hazzını sunamaz... En yoğun anılar bile, belleğinde o coğrafyada yaşadığın sıradan bir gün kadar derin izler bırakamaz...

Çünü, altın tabakta bile sunulsa, bir esarettir uzaklardaki özgürlük...

Onlara, gözyaşlarımızla sulanmış bir avuç toprak sunmak isterdim...

Ağla sevgili ülkem, ağla... Onun için, bu acıyı yaşattığın ve yaşatacağın niceleri icin, diyerek...

Ağla sevgili ülkem!

Çünkü onlar seni, sevgililerine olan özlemlerinden bile çok sevdiler...

Ve topraklarında, ayaklarını basacakları bir yer bile edinemediler... Sadece anılarımızda ve kalplerimizde yaşayabildiler...

Buna rağmen, ölümüne yurtseverdiler...

Ağla sevgili ülkem...

Onlar için ağla!

İbrahim Akar


(İbrahim Akar meslektaşımın, ağabeyimin, kardeşimin, dostumun, ustamın, arkadaşımın izmirizmir.net websayfasında 14.04.08 tarihinde yayımlanmış yazısı.)


Hepimizin başı sağolsun.
Çok, hem de çok üzgünüm, boğazım düğümleniyor, elim kilitleniyor.
Mekanı cennet olsun.