Edep, bilinç. Edebi bilinç. Edebi linç.

Linç No:1
Edebiyat açısından, ortada yazma eyleminin tekilliği, yazana göreliği ve
okuyana kalmışlığı gibi pürüzsüz bir gerçek varken;

Bir yazarı eleştirirken, hayatını yazarak kazanan ve yazmanın ne olduğunu bilen,
bilmesi gereken insanlar gibi davranamamak.

Linç No:2
İmzalı eleştiri yazmayıp, başka bir yazardan alıntıladığı eleştiri metninde gusto, kalite, objektivite aramamak, edebi linç eylemini başka bir yazar üzerinden gerçekleştirerek Ortak Defter’i yazarların değil, söverlerin defteri haline getirmek. Ortak Defter’le, bayrak, kitap yakanlar arasındaki çok ama çok anlamlı farkı hızla ortadan kaldırmak.

Linç No:3
Her ödülün doğasında var olan tartışmalı durumu ve ödülün verene göreliğini unutarak,
bir yazarı bu ödülü aldı diye cezalandırmak, ödülle birlikte yazarı da yere yapıştırmak.

Linç No:4
Yüzyıllardır felsefenin, edebiyatın, güzel sanatların ve hatta tüm bilimlerin evrensel boyutlara taşımaya çalıştığı, evrensel boyutlarda tartışmaya çalıştığı düşünce özgürlüğünü eve kapatarak insan düşüncesindeki akışı ehlileştirmek.

Linç No:5
Bu kötü olayı, yani yazarın ödüle layık görülmesini, yıllardır sürdürdüğü/sürdürmüş olabileceği pazarlama planının bir sonucu olarak göstererek, ekmeğini yediğimiz mesleğimizi, bu mesleğe sahip olmayanların gözünde kepaze bir işmiş gibi göstermek. Pazarlamanın yanlış ve kötü emelli ellerde nasıl bir dinamite (Nobel’inki gibi) dönüşebileceğini tüm insanlığa kanıtlayarak içimize su serpmek.

Linç No:6
Önümüzdeki yıllarda, Nobel Tıp Ödülü’nü alabilecek genç doktor arkadaşlarımıza veyahut Nobel Barış Ödülü alabilecek bankacı kardeşlerimize bu ‘Öcü Ödül’ün ne kadar fesat birşey olduğunu anlatarak onların hedeflerini değersizleştirmek.

Linç No:7
Bu sahtekar Fıransızların (‘Soykırım yoktur!’ cümlesinin yasaklanmasına “d’accord” demiş olması muhtemel Fıransız Aslanları’nı kastediyorum) evsahipliği yaptığı, kurumsallaşmasına öncülük ettiği çeşitli çap ve ebattaki yaratıcılık ödülleri konusundaki hedeflerimizi değersizleştirmek.

Pirinç No: 1
Allah için Fıransızlar meselesinde çok ileri gitmedi bu defter. Nedense yazarın ipliğini –bunda soyadının Pamuk olmasının bir etkisi var sanırım- pazara çıkarmayı tercih etti.
Alınlık ve ardından gelen 4 paragraf itibarı ile yazı gergin başladı/yürüdü ama yaza yaza o gerginlik gitti üzerimden. Linç No: 5 ve 6’dan sonra sırıtmaya başladım. 7’nin varlığı bu yüzdendir. Şimdi ayıkla lincin taşını.

Berdevam:
Peki, yazdıklarını kitaplaştırmış bir insan olarak ben, Orhan Pamuk’u, Abdurrahman Dilipak’ı, Soljenitsin’i, Oğuzhan Akay’ı, Haydar Ergülen’i, Orhan Veli’yi, Murat Uyurkulak’ı, Murat Sohtorik’i, Gani Müjde’yi, Bedri Rahmi’yi, şu günlerde bir yandan kitabıyla uğraştığını bildiğim Murat Kaya’yı, Lautremount’u, Tolstoy’u, Maksude Kılınç’ı, Nazım’ı, Vatan Şaşmaz’ı yazardan sayıyor muyum? Ben kimim?

Sona Doğru:
Unutmamak lazım;
Tarih eser verenleri hatırlar, onları yok sayanları değil.

Sona Köşebent:
Kendi türünü katleden bir Caretta Caretta.

Son:
Gergin bitti.