Bir mega trend tespiti de benden: Rahatlık!

Son zamanlarda sinema salonunda evinin salonundaymış gibi rahat bir tonla sohbet eden, cep telefonunu kapatmadığı yetmezmiş gibi bir de çaldığında açıp laflayan tipler gördünüz mü? Tabii ki görmüşsünüzdür ama bunların sayısında bir artış gözlemediniz mi? Herhangi bir ortamda sırf fikir beyan etmiş olmak ve “medeni cesaretini” kanıtlamak için atom çekirdeğini doldurmayacak laflar ederek kendini var etmeye çalışan hanımefendilere beyefendilere rastladınız mı? Tabii ki rastlamışsınızdır ama bunların giderek daha fazla söze karıştığını fark etmediniz mi? Dersin ortasında tırnaklarına oje süren ve bunu yaparken hocanın suratına bakmadan soru sormayı normal bulan öğrenci modelini duydunuz mu? Tabii ki duymadınız, ben duydum. Büyük büyük davranmaya, abartılı rahatlıklar segilemeye çalışan ama bu tavırların üzerlerinde eğreti durduğunu fark etmeyen, onların adına sizin utandığınız arkadaşlarınız yok mu? Tabii ki vardır ama sayıları artmadı mı? Hiper rahat, kendine aşık Amerikan ergenini oynamaya çabalayan beyaz Türkler’in başını çektiği bu trendi siz de görüyor musunuz? İşte bir trend olarak rahatlık böyle bir şey- kendini bilmemenin verdiği rahatlık. Hemen söyleyeyim; hayatımın hiçbir döneminde muhafazakar bir insan olmadım. Sosyal değişimin kaçınılmaz olduğunu ve eski değerlerin yerine yenilerinin konmasının kaçınılmazdan öte gerekli olduğunu biliyorum. Ama bu acayip bir şey. Bir sosyolog olarak işin içinden çıkamadım. Rahatım bozuldu.