Alıntılar

Sık sık, içimden en sevdiğim alıntıları karşılıklı konuşturmak geliyor. Örneğin, bana göre Aragorn’un şu ünlü sorusu “Ben sandıkları kim?”e, Cocteau’nun en az bunun kadar ünlü şu vecizesi gayet mantıklı bir cevap oluşturuyor: “Sende neyi kınıyorlarsa onu geliştir: o sensin.” Kıssadan hisse: başkalarına verdiğimiz berbat imaj her zaman gerçek olduğundan, endişelenmek gereksiz. İnsanın bildiğini okuması, hayatını akıntıya karşı kürek çekmekle geçirmesinden daha iyi. Aragon ve Cocteau hayattayken bu konuşmayı yaptılar mı? Bunun önemi yok. Şu anda, ölülerin arasında tartışıyorlar. Kütüphane dedikleri şey, kadavralar arasında bir diyalog mekanı değilse nedir? Tartışma uzun süre devam edebilirdi. Örneğin Kafka, şu kategorik aforizmasıyla Cocteau’dan daha ileriye gidiyor: "Dünya ile arandaki kavgada dünyaya yardım et.”