Nazım'a yapılmış terbiyesizlik

Bilmem gördünüz mü? 3 Haziran Cumartesi günü Cumhuriyet Gazetesi, Nazım Hikmet’in ölüm yıldönümü nedeniyle ‘NAZIM HİKMET hayatın ve hasretin büyük şairine armağan...’ adlı bir broşür dağıttı. Doğrusunu isterseniz, ne broşür, ne kitapçık, ne gazete eki... Ne idüğü belirsiz bir şey...

Önce, Cumhuriyet’in içinden böyle bir şey çıktığı için şaşırdım. Önüne arkasına, içine dışına daha dikkatle baktım. Utançtan yüzüm kızardı. Büyük ozana böyle bir anma belgesi mi layık görülmüştü? Ve bunu Cumhuriyet Gazetesi nasıl yapmıştı? Biraz daha dikkatli bakınca, bu büyük yapıtın, İzmir Büyükşehir Belediyesi ile birlikte oluşturulduğunu fark ettim. İçindeki bir tek satırı bile okumadan, çöpe gidecek gazete tomarının bulunduğu sepete öfkeyle fırlattım. Biliyorum ki, içeriği belirleyen biçimdir. Böylesine ilkel, çağ dışı ve çirkin bir nesnenin içeriği de biçiminden farklı olamazdı. Ayrıca içindeki yazıların okunması da zaten mümkün değildi...

Hani kasaba matbaalarındaki çırakların orasını burasını özene bezene boyadıkları, çiçek böcek desenleriyle çerçeveler kondurdukları, okunması en güç süslü püslü harflerle bezedikleri sünnet davetiyeleri vardır ya... Bu, onlardan daha da beterdi.

Kahverengi mi desem, kırmızı mı desem insanın midesini bulandıracak kadar çirkin ve kirli bir renkle boyanmış anlamsız bir doku, aynı rengin koyusuyla ve kuyruklu kulaklı süslü harflerle basılmış uzun satırlı metinler, gene süslü harflerle yazılmış cırtlak kırmızı başlıklar, kiminin çevresi eritilmiş kahrengi-siyah arası fotoğraflar, hele kimi yerlere serpiştirilmiş cart kırmızı Nazım imzaları... Bütün bunlar yetmezmiş gibi o rezil dokunun ortasına yerleştirilmiş, Abidin Dino'nun, beyaz çizgilerden oluşan naif Nazım silueti. Arka kapağa, Ataol Behramoğlu’nun çevirdiği, Pablo Neruda’nın ‘Güz Çiçeklerinden Nazım’a Çelenk’ adlı şiiri yerleştirilmiş. Zemindeki pislikten şiirin, yazarının ve çevirmeninin adını zorla söke söke çıkarabildim.

Tüm çabama karşın görüyorum ki, benim ifade gücüm bu kepazeliği anlatmaya yetmiyor.

İzmir Büyükşehir Belediyesi böyle bir kepazeliğe nasıl önayak olur, bir ilkellik ve çirkinlik belgesi olan bu nesneye adını nasıl koyar ve nasıl utanıp sıkılmadan dağıtılmasını sağlar. Haydi burası bir belediyedir, Nazım kimliği, çağdaş tasarım, okura karşı saygı ve sorumluluk vb kavramlardan haberi yok diyelim. Pekiyi de Cumhuriyet Gazetesi nasıl olur da böyle bir ilkelliğe çanak tutar? Anlayabilmiş değilim doğrusu.