Bugün 2.'lik ödülümü aldım
Mutluluk, heyecan ve onur benim bünyemde daha önce hiç bu kadar yoğun hissedilmemiş duygulardı. Orada, kürsüde, olduğum anı hayatım boyunca unutmayacağım.
Yapımlar birbirinden güzel, tören katılımcıları birbirinden önemliydi ve ben 2.'ydim. Kapıdan girdiğimde beni Mustafa Seydioğulları karşıladı. Yaka kartımı takarken bir yandan da TAPDK hakkında kısa bir bilgi edindik.
Dünya Sigarasız Günü'nde, sigaraya karşı hazırladığı 40" reklam filmi ile ikinci olmuş bir tiryaki olarak, utanmadım dersem yalan söylemiş olurum. Sigara karşıtı, sigarayı bırakmaya yönlendiren birçok mesaj verilirken benim aklım, koşa koşa dışarı çıkıp bir nefeslik bile olsa nikotin çekmekteydi. (Napim.. Heyecan isteği artırıyor.)
Sigaram çantada, benim elim çantanın üzerinde, tören heyecanı ile filmleri seyrettim. Sonra özgeçmişim okundu ve ismim anons edildi.. Kürsüye çıktım.
...
O an anladım ki; değiyor.
Evet, bu sektöre başkoyduğum günden beri çok emek harcadım, sayısız kere haksızlığa uğradığımı düşündüm, ne kadar engel varsa hepsi karşıma dikildi, çok zorlu dönemlerden geçtim... Ama o an karar verdim ki, değiyor.
Kendi kendime "Aferin Hatice" dedim. "Aferin sana! Üstün başın çamur oldu, dizlerinde takat kalmadı, dökülen gözyaşların seni boğdu ama buradasın ve elinde bir ödül tutuyorsun." dedim. Evet, dedim. Saklamıyorum, saklamaya gerek görmüyorum, kendimle gurur duydum. İftihar ettim. Övündüm.
Fakat en önemlisi kendime söz verdim: "Bu duyguyu hiç unutma Hatice! Daha yolun çok başındasın. Sektördeki ilk aylarını nasıl geçirdiğini unutma. Devamı gelecek. İyisiyle, kötüsüyle devamı gelecek. Zorluklar, engeller çoğalarak çıkacak karşına! Gözyaşlarını akıtmaya devam edeceksin. Ama o durumda bile unutma Hatice! Bu duyguyu unutma! Çünkü, savaşmaya devam etmek için bu duyguyu hatırlamaya ihtiyacın olacak. Çok çalış. Ne gerekiyorsa, elinden geleni yapmaya devam et ve bu duyguyu ileride bir gün tekrar tekrar yaşamanın yollarını ara! Bak, işte! Yapabiliyorsun. Gördün, gösterdin."
(Ne yazık ki yarışma ikincisi olduğum yapımımı buradan sizlerle paylaşamıyorum. Özellikle sordum ve öğrendim ki, benim yapımım artık TAPDK'nın ve kullanım hakkı sadece onlara ait. İnternette bile yayınlamam yasakmış.)
Yapımlar birbirinden güzel, tören katılımcıları birbirinden önemliydi ve ben 2.'ydim. Kapıdan girdiğimde beni Mustafa Seydioğulları karşıladı. Yaka kartımı takarken bir yandan da TAPDK hakkında kısa bir bilgi edindik.
Dünya Sigarasız Günü'nde, sigaraya karşı hazırladığı 40" reklam filmi ile ikinci olmuş bir tiryaki olarak, utanmadım dersem yalan söylemiş olurum. Sigara karşıtı, sigarayı bırakmaya yönlendiren birçok mesaj verilirken benim aklım, koşa koşa dışarı çıkıp bir nefeslik bile olsa nikotin çekmekteydi. (Napim.. Heyecan isteği artırıyor.)
Sigaram çantada, benim elim çantanın üzerinde, tören heyecanı ile filmleri seyrettim. Sonra özgeçmişim okundu ve ismim anons edildi.. Kürsüye çıktım.
...
O an anladım ki; değiyor.
Evet, bu sektöre başkoyduğum günden beri çok emek harcadım, sayısız kere haksızlığa uğradığımı düşündüm, ne kadar engel varsa hepsi karşıma dikildi, çok zorlu dönemlerden geçtim... Ama o an karar verdim ki, değiyor.
Kendi kendime "Aferin Hatice" dedim. "Aferin sana! Üstün başın çamur oldu, dizlerinde takat kalmadı, dökülen gözyaşların seni boğdu ama buradasın ve elinde bir ödül tutuyorsun." dedim. Evet, dedim. Saklamıyorum, saklamaya gerek görmüyorum, kendimle gurur duydum. İftihar ettim. Övündüm.
Fakat en önemlisi kendime söz verdim: "Bu duyguyu hiç unutma Hatice! Daha yolun çok başındasın. Sektördeki ilk aylarını nasıl geçirdiğini unutma. Devamı gelecek. İyisiyle, kötüsüyle devamı gelecek. Zorluklar, engeller çoğalarak çıkacak karşına! Gözyaşlarını akıtmaya devam edeceksin. Ama o durumda bile unutma Hatice! Bu duyguyu unutma! Çünkü, savaşmaya devam etmek için bu duyguyu hatırlamaya ihtiyacın olacak. Çok çalış. Ne gerekiyorsa, elinden geleni yapmaya devam et ve bu duyguyu ileride bir gün tekrar tekrar yaşamanın yollarını ara! Bak, işte! Yapabiliyorsun. Gördün, gösterdin."
(Ne yazık ki yarışma ikincisi olduğum yapımımı buradan sizlerle paylaşamıyorum. Özellikle sordum ve öğrendim ki, benim yapımım artık TAPDK'nın ve kullanım hakkı sadece onlara ait. İnternette bile yayınlamam yasakmış.)
posted by Hatice Üzgül at 4:11 ÖS
6 Comments:
Başarı alışkanlık yapar!
Artık geri dönüşün yok:)
Tekrardan tebrikler!
Kağan İşmen
Eeee haydi hayırlı olsun bakalım. Nerede ıslatılıyor bu peki?
:)
Evet, başarı feci alışkanlık yapar bir daha iflah olmazsın.
Evet, ıslatılmalı hem de hakkıyla.
Evet, kutluyorum bir daha.
Ne güzel değil mi?
Yaşamın çıkışlarını da yaşıyor olmak, anlıyor olmak, yorumlayabilir olmak ve en önemlisi yeni hedeflere göz dikmek.
Aferin Hatice.
:) Hepinize tekrar teşekkür ederim.
Evet, Maksude hanım, bu benim yaşamımda güzel bir çıkış oldu.
Evet, yakalıyorum.
Evet, anlayabiliyorum.
Evet, daha iyi yorumlayabilirdim.
Evet, yeni hedeflerim var.
Fakat Şahin beyin ve Derya Tanyel'in dediği gibi,
"Şimdi biraz yavaş."
Zıplamadan uçmayacağım.
Ödül hayırlı olsun, keyifle yakarsın şimdi cigarayı :)
Sevgili Nurettin, bak seni nasıl sansürledim:
Ödül hayırlı olsun, keyifle kayranıs midşi arıyigsa :)
Yorum Gönder
<< Home