Bu kadar olur...

Hepimiz biliyoruz ki aslında yaptığımız iş eğlenceli, zevkli olduğu kadar da stresli, yorucu. Türlü türlü zorlukları var. Şikayet etmek yerine baş etmeye üstesinden gelmeye, karanlığa küfretmek yerine mumlar yakmaya çalışıyoruz. Buraya kadar eyvallah. Peki çalıştığınız ajansla aynı binada bir sinema varsa ve bu sinemanın yöneticileri boya badana yapmaktaysa, ortalık ölümüne tiner, boya vs kokmaktaysa, üstelik siz zemin katta penceresi bile olmayan bir odada çalıyorsanız işte o zaman vay halinize.. Hepsinin üzerine tuz biber ekiyor vallahi bu durum. Belki de ortak deftere yazılacak kadar mühim bir konu değil ama insan kendi kendine şunu diyor: Sıkıntımız, stresimiz, işlerin yoğunluğu yetmiyordu bir de bu koku çıktı başımıza. Allahım bunu hak edecek bir kötülük mü yaptık acaba? Bu kadar mı kadersiz, talihsiz insanlarız biz? Ahh ah!