Düzgün yazmak mı? Reklam yazarı olmak mı?

Dün akşam bir arkadaşım aradı, konuştuk.

Anlamın anlamsızlığı üzerine...

Sıkılmış biraz anladım...

Zaten hepimizin zaman zaman böyle anları oluyor.

"Ne için çalışıyorum"u sorguladığımız anlar...

"Kendimi neden bu kadar hırpalıyorum"a cevap bulamadığımız anlar...

Arkadaşım bir reklam yazarı...

Benim gibi...

Sizin gibi...

Söyledikleri bir ayrımı yapmamda çok yardımcı oldu.

Başarılı ve isim yapmış bir reklamcıyla, çok yetenekli olmasına rağmen bir türlü yırtamamış reklamcı arasındaki en belirgin farkı anlamamda yardımcı oldu...

Hayır...

Yanıt tembellik değil.

Şans da değil...

Bazen detaylara çok takılıyoruz...

Öyle ki bütünü görememeye başlıyoruz.

İşte o bütünü görebilenler başarılı oluyorlar.

Noktasına, virgülüne, anlatım bozukluğuna, çizgisine çok takılmayıp, bütününün doğru olup olmadığına daha fazla kafa yoranlar...

Işığına, sesine, elin güzelliğine, saçın rengine takılmayanlar...

Takılsalar da onları dünyanın merkezine koymayıp, ufak detaylar olarak görerek, nasılsa hallolur diyenler...

Başarılı olanlar bunlar.

Peki diğerleri ne yapıyor?

"Aman efendim bu cümlenin sonunda noktalama işareti olmaz mıymış, yok efendim bu sözcük böyle yazılmaz mıymış" diye kendilerini paralıyorlar.

Düzgün cümleler yazıyorlar.

Bir süre sonra en fazla odaklandıkları şey bu oluyor.

Düzgün cümleler kurmak...

Ayrıntılarda boğulup, ne iş yaptıklarını unutuyorlar...

Elbette önemsiz şeyler değil bunlar...

Ama sadece ayrıntılar!

Evet, ayrıntılar önemlidir, ama onları hayatımızın başköşesine oturtursak, etrafımızı göremez hale geliriz...

Düşünsenize, gerçekten bir reklam yazarında aranan en önemli nitelik bu olsaydı; iki kelimeyi bir araya getirip, iyi cümleler kurabilen herkes reklam yazarı olabilirdi...

Konuya genel olarak reklamcı diye girdim, reklam yazarında kaldım...

Ama istediğiniz işe uyarlayın siz...

Hepsi için sonuç aynı:

Başarılı olmak için vizyon gerekiyor...

Vizyonu geniş olanlar, başarılı oluyor.