Pazartesi, Mart 05, 2007

Hayata dönüş

Sevgili dostlar,

Sevgili Selim Tuncer’in “ACİL BİR DURUM” alarmıyla başlayan serüven, “ACI BİR KAYIP” duyurusuna dönüşmeden, şimdilik mutlu sona dönüşüyor. Biliyorum ki bu duyuru ilerde bir gün, herkes gibi benim için de şu ya da bu biçimde mutlaka yapılacak. Ama kim bilir ne zaman?..

Herkes de öyle mi, bilmiyorum ama ben, yaşadığım son gelişmeleri hiç beklemiyordum ve hiç de üzerime alınmıyordum. Üstelik bunu da adeta efelenerek çevreme yansıtmaktan keyif alıyordum. Yaşımı söylediğimde karşılaştığım şaşkın bakışlar bu keyfi daha daha da artırıyor ve adeta kendimi ayrıcalıklı biri gibi görmeme neden oluyordu. Bu mutluluğu az yaşamadım, ama kazın ayağının öyle olmadığını da, 13 Şubat Salı günü beni sakin sakin sorgulayıp muayene eden hekimin elektrokardiyografi sonucunu gördükten sonra yüzünde oluşan tatsız ifade beynime çivi gibi çakılınca anladım.

Kalbimin alt yarısı üst yarısından gelen uyarıların ancak üçte birine uyum sağlayabiliyor ve sonuçta kalbim, normalin üçte biri hızda atıyordu. Üstelik bu hız her geçen gün daha da düşüyordu. Yani kalbimin yarısı bloke olmuştu ve çalışmıyordu.

Hekim, bunun önemli bir sorun olmadığını, ritmi düzenleyici bir pille kalp atışının normale dönüştürülebileceğini ve iki gün içinde taburcu olabileceğimi, ancak beni bu durumda bırakma sorumluluğunu üstlenemeyeceğini ve derhal bir anjiyografi çekilmesi gerektiğini söyledi. Serüven çok hızlı başlamıştı.

Aynı gün çekilen anjiyografi, ikinci ve büyük şoku beraberinde getirdi. Kalp damarlarımdan birisi tıkalıydı, diğer üçünde ise yer yer daralmalar vardı. Sonuçta sıra bana da gelmişti ve “bypass” kaçınılmazdı.

Bir anda sihirli bir elin devreye giridiğini ve inanılmaz bir mekanizmanın saat gibi çalışmaya başladığını gördüm. Hastane sizi, düğmesine basılmış bir otomatın çarkları arasın alıveriyor, akla gelmeyen gereksinimler umulmadık biçimde hızla karşılanıyor, tanıdık tanımadık kan vermek isteyenler sıraya giriyor, haberleşme trafiği inanılmaz bir hızda ve boyutta sürüyor... Bu evrede ben sadece sorulanları yanıtlayan ve söylenenleri yerine getiren bir robotum.

Peşpeşe gerçekleştirilen iki zorlu ameliyattan sonra yoğun bakımda sanal bir ortam... Vücudumun her bir yanından çıkan ince plastik hortumlar, tepemdeki monitörden gelen bip bip sesleri, birbiri ardı sıra girip çıkan hekimler, elinde hep bir aletle yaklaşan, ya kan alan ya serum takan mavi önlüklü hemşireler, kaçamak ziyaretçilerle uykuyla uyanıklık arasında yapılan birbirinin aynı konuşmalar...

Ve, 27 Şubat’ta hayata dönüş için evin kapısından içeri dikkatle atılan ilk adım...

Sevgili dostlarım,

Bu kısa süren hayati serüvenin zihnime çivi gibi çaktığı iki hayati uyarıda bulunmaktan kendimi alamıyorum:

Lütfen sigarayı derhal bırakın ve çevrenizdekilere de bıraktırın. Ben, dört buçuk yıl önce bırakmamış olsam, büyük olasılıkla bugün bu satırları yazamıyor olacaktım.

Lütfen, önemsizdir deyip geçiştirmeyin ve duyduğunuz rahatsızlıklarda mutlaka hekime başvurun. Ben yıllardır, mecbur kalmadıkça hekime başvurmama aymazlığının yol açtığı maliyeti, bugün belki de hayatımla ödemiş olacaktım.

Herkese teşekkür borçluyum.

Çok iyi bir sağlık kurumu Memorial Hastanesi’nde, çok değerli bir hekim Prof. Dr. Bingür Sönmez ve ekibinin tedavisi ile yaşama döndüm ve iyileşme sürecine girdim. Teşekkür ederim.

Başta sevgili dostum Selim Tuncer ve ailesi olmak üzere büyük bir ilgi ve sevgi halesi oluşturan tüm dostlarıma, yakınlarıma ve aileme yürek dolusu teşekkür ederim.

Huysuz intiyar yine aranızda... Bakalım gelişme onda neleri değiştirmiş, birlikte göreceğiz.

15 Comments:

Blogger Ender Emiroğlu said...

Geçmiş olsun. Hayatımızın, nefes alıyor oluşumuzun değerini, böyle gerilimlerle farketmek istemiyorum ben. Kimse de istemiyordur şüphesiz. Tekrar tekrar geçmiş olsun.

05 Mart, 2007 22:38  
Blogger Nokta Çelik said...

Size ve yakınlarınıza geçmiş olsun! Bugün sayenizde daha güzel bir salı:)

06 Mart, 2007 00:45  
Anonymous Adsız said...

Çok çok geçmiş olsun. Böylesi bir badireyi bu kadar hızlı ve güçlü bir şekilde atlatmak da her babayiğidin harcı değil. Tebrikler.
Bu arada sağlık haberiniz, coşkulu sesiniz, tam da hayata karşı türlü ümitsizliklere kapıldığım bir zamanda geldi. Yeniden tutundum. Ayrıca teşekkürler.

06 Mart, 2007 11:19  
Blogger Serhat Bayram said...

Şahin Hocam, çok geçmiş olsun size ve tüm sevenlerinize, çok teşekkür ederiz sizi sağlığınıza kavuşturanlara.

06 Mart, 2007 12:45  
Blogger Kağan İşmen said...

Çok geçmiş olsun Şahin Abi.

Hoş geldin:)

Sevgiler

Kağan İşmen

06 Mart, 2007 13:10  
Blogger İnci Vardar said...

Hoş geri geldiniz. Gülümsettiniz hepimizi. :)

06 Mart, 2007 15:03  
Blogger Ahu Serap Tursun said...

Aramızda olmanız bize güç katıyor. En kısa zamanda görüşebilmek dileğiyle, hoş geldiniz sayın ustam...

06 Mart, 2007 18:19  
Blogger Çağlayan İbiş said...

Bu yorum yazar tarafından silindi.

07 Mart, 2007 10:01  
Blogger Çağlayan İbiş said...

Geçmiş oldu. Sağlıkla geldiniz, hepimizi çok mutlu ettiniz. :)

07 Mart, 2007 10:02  
Blogger Nurettin Yay said...

Geçmiş olsun Şahin Abi...

07 Mart, 2007 11:44  
Blogger Tuğçe Özel said...

Gelişinize çok sevindim, tekrar geçmiş olsun huysuz ve tatlı adam...

Bırakma bir daha bu sayfaları yetim...

07 Mart, 2007 13:19  
Blogger Emrah Akay said...

Bundan sonraki yaşamınızın, bir daha böyle dertlerle karşılaşmadan, tıpkı ruhunuz gibi dinç, enerjik ve sağlıklı geçmesini dilerim.

07 Mart, 2007 14:13  
Blogger Maksude Kılınç said...

Yeniden doğuş mudur bunun adı? Yaşama yeniden merhaba demek mi? Sigaralı yılların bedelini tatsız bir şekilde ödemek mi?

Bana yeniden sigarayı sorgulattınız. Deli gibi hesapsızca içiyor olmamın gizli utancını ve bunun acısı çıkacak diye kendi kendime yaptığım hesaplaşmamı yenilediniz. Bir yanım feci şekilde nefret ederken, hırsımı alamadığım bu düşmana pervasızca sarılmamı yeniden sorgulattınız.

Kimliğim sigarayla bağdaşmıyor ama mesleğimle ve yaşamla olan kavgamın herhalde en keskin silahı olarak, parmaklarımın arasında yerini alıyor.

Ben sıkıldım o sıkılmadı. Söz bırakacağım. Gerekirse doktor kontrolüne girip bırakacağım, o beni yok etmeden ben onu yok edeceğim.

Tanrım ne acılı bir ilişki. Buram buram isot kokuyor.

Size bir kez daha geçmiş olsun diyorum. Sorgulamamı biraz daha artırdığınız için de teşekkürler...

Çok önemli bir not: Huysuz olmak çok güzel. Bugünlerde gerçek huysuz bulmak da çok zor. Sakın vazgeçmeyin, örnek alıyorum ona göre...

07 Mart, 2007 14:27  
Blogger Murat Kaya said...

Geçmişler olsun Şahin Abi. Hoş geldiniz.

09 Mart, 2007 18:34  
Blogger buraKargın said...

Çok geçmiş olsun Şahin Abi, daha sağlıklı günlere inşallah...

12 Mart, 2007 19:18  

Yorum Gönder

<< Home